Kafam nihayet rahatlamaya başlıyor… Derin bir bakış yerleşti şimdiden gözlerime… Uyumu yakalıycak gibiyim bu gidişle… Servet sahipleri beni bu halde görse, kullanılmış giysilerini bile verirler bana… Bir de uyku çektik mi tamamdır… Yatağa girdim ama uyuyamadım… Kalktım yataktan… Tren garına gittim… Graffiti yaptım biraz… Hayalet resmi çizdim bir vagona… Yanına…

Sabahın erken bir saati metroya doluştuk gene…  Cep telefonunu çıkardı bazıları çabucak… Bazıları kitaplarını, bazıları dergilerini…  Bazıları reklam panolarını inceliyor… Diğer bazılarıysa çevreleriyle ya da kendi kendileriyle konuşuyor…  Bense seni düşünüyorum önce ve sonra zamanı…  “Nasıl ki gövdelerindeki halkalara bakılır ağaçların yaşlarını bulmak için, insanın yaşını da hayal kırıklarını sayarak…

Yarım kalmış bir inşaatın giriş katını kiralamıştım… Biraz tedirgindi benden ev sahibi… Burada oturmak için fazla düzgündüm ona göre… Hem bu kadın; yani karım, nasıl ikna edilirdi böyle bi yerde yaşamaya… Evin çatısı yoktu… Yarım kalmış üst katı teras gibi kullanıyorduk… Etrafa bakınmak için çıkmıştım… Çamaşırları elde yıkamış ipe asmış…