İKEA’YA UĞRARSAN İŞTEN AYRILMA KOLİLERİNDEN ALMAYI UNUTMA

Benim mesaim 09.00 da başlıyor… Bilgisayarım ise mesaiye saat 09.45 civarı geliyor…

Normalde ofise gelir gelmez kasanın ‘power’ tuşuna basıyorum… Ama bilgisayarın açılması, kendine gelip iş yapılabilir olması bir hayli zaman alıyor…

Sabah bilgisayarım yine böyle hayata dönmeye çalışırken departman şefi yanıma geldi…  “Bu bilgisayarda iki saat açılmıyor…” diyerek kısık gözlerle yüzüne bakıp filtre kahvemi yudumladım…

“Odama gelsene biraz konuşalım” dedi…

Konuştuk…

Oh be sonunda beni işten kovdular! Son iki senedir, bu konuşmayı bekliyorum…

14 yıldır bu şirkette beyaz yakalı olarak çalışıyorum… Kıdem tazminatımı verip gönderiyorlar nihayet…

B planım çoktan hazır!.. Tazminatla beraber, biraz birikmiş param da var, kredi de çekerim üstüne… Bozcaada’ya yerleşir Deniz Mahsullü Makarna satarım,  yanında şarapla!.. Heyecan yaptım!.. Sonunda!..

Şimdi yapmam gereken tek bir şey kaldı… Bu süreçteki; en önemli, en hayati şey!.. İş yerimdeki masamı boşaltmalıyım!.. Özel eşyalarımı Amerikan dizilerindeki gibi bir karton koliye koymam lazım.. Kucağımda karton koliyle, yavaş yavaş ofisten çıkıp, asansöre binip plazayı terk etmeliyim… Çok havalı!..

Önemli mevzu!… Ev taşımak için koli arar gibi masamı boşaltmak için koli arıyorum kaç zamandır…

Ha ama,  yakındaki süpermarketin arka tarafındaki mal kabul kısmına gidip “Boş kutu var mı abi!” diyerek alınan deterjan kutusuyla olmaz bu iş…

İkea, Koçtaş, Tekzen, Bauhouse aklıma nere geldiyse baktım… En artistik karton koliyi buldum!..

Neyse, o zaman ben toparlanayım artık… Bozcaada’ya yolunuz düşerse beklerim…