PARTİ SÖZCÜSÜ NEDEN OLMADIM?

İlkokulda şiir sadece Milli Bayramlarda Atatürk için yazılır sanırdım…

İlk şiirimi okurken mikrofondan bütün okul bahçesinde yankılanan sesimi duyunca travma yaşadım…

Şiir yazmaya devam ettim ama… Başkalarına okuttu şiirlerimi öğretmen!..

Cyrano de Bergerac misali, ben yazıyordum şiiri, başkası çıkıp okuyordu törenlerde!…

Büyüdüm, şiirlerimi sevgililerim için yazmaya başladım…

Fakat mikrofon travmam devam etti…

Bu travma olmasa siyasete atılır hatta parti sözcüsü bile olurdum aslında…

Basın toplantısında soru sorarlardı; siyaset, sosyoloji, felsefe, tarih, ekonomi, mizah bilgi ve tecrübelerimle akıl almaz cevaplar verirdim…

Twitter’da gündem olurdu her konuşmam…

Ama ah şu mikrofona konuşmak olmasa!..

Çok ters bana!..